Witam wszystkich, zarówno nowych, jak i starych, użytkowników. Ten post ma służyć do wdrożenia w życie pomysłu jeszcze z roku 2021, który ma teraz szansę zaistnieć.

Co to Klub Shipperów?

Klub Shipperów został stworzony przez @Akodone pod koniec roku 2016 i polega by, tak jak sama nazwa mówi, dzielić się ze sobą miłością do shippowania (łączenia ze sobą) postaci. Aktualnie jednak klub owy jest martwy, głównie przez fakt, jak mało osób wchodzi na wiki i wikiowy fanon. Stąd wyszła moja inicjatywa.

Ale na czy ta inicjatywa polega?

Ponieważ wpisywać swoje shipy może każdy, pomyślałem, że najlepiej nie tylko zbierać shipy, ale również poznawać nowe shipy. Na czym to polega? Zasadniczo na tym, że w tym poście będziemy zbierać propozycje serii (niezależnie, czy jest to seria książkowa, anime, manga, czy samodzielny film). I na każdy miesiąc przypadnie jedna seria. Czyli jeśli serią w styczniu byłoby przykładowo LoliRock to w miesiącu tym dzielimy się wrażeniami i opiniami o shipach z tejże serii. Osoby zaznajomione z serią po prostu wyrażają swoje zdanie (albo robią rewatch), a niezaznajomione po prostu czytają lub oglądają. Proste, nie? A ile cudownych serii można poznać!

W komentarzach piszcie propozycje serii na rok 2024 (bo wtedy zaczniemy właściwą reinkarnację KS), z ograniczeniem, by nie dawać nie wiadomo jak długich serii, takich jak np. Zwiadowcy, czy Bleach.

Zapraszam i mam nadzieję, że do zobaczenia!

Ping dla członków Klubu Sipperów: @Pani chaousu, @Adrientte038, @Avisty, @CzarnyKot2, @Ellexa526, @Ikemaline5, @LeckerS12, @Le Miracle, @LenaLadyNoir, @Luki-Lukrecja, @Osamu774, @Pawie21, @Pawika, @Piaskowa Skóra, @Rochi'Octavija, @RudyPomarancz, @Sarkastyczna Kotka, @Seyomur, @TenczowoKakaowyKaktus, @Vikyi, @YuriPee 34

Hej! Chciałabym przedstawić wam mój rysunek. Jak zobaczycie poniżej, dzieło jest podzielone na dwie części: część kolorowana markerami i długopisami oraz część kolorowana kredkami. Piszcie w komentarzach która część lepsza! W drugiej części tego postu zrobimy ankietę.

* Zdjęcie wyszło trochę rozmazane😅

Mam pytanie. Wie ktoś czego symbolem jest pijawka? Potrzebuje tego do bloga, a sam nie mogę znaleźć.

Czy ktoś chciał by żebym napisał opowiadanie?

Co o tym sądzicie fajny pomysł?

Hejka!

Ten wątek powstał dla osób zainteresowanych fanonem naszej wiki. W odpowiedziach użytkownicy mogą reklamować swoje nowe blogi lub rozdziały. Wówczas każdy, kto ten wątek zaobserwuje, dostanie powiadomienie i będzie mógł zobaczyć, co nowego pojawiło się w fanonie, bez przebijania się przez aktywność na wiki. Niewykluczone, że będą się tu też pojawiać mniej ważne ogłoszenia związane z fanonem. W związku z tym bardzo proszę, żeby nie urządzać sobie pod tym postem dyskusji, bo bardzo trudno będzie wówczas cokolwiek znaleźć.

Zaznaczę też, że jeśli nasi fanonowi twórcy nie będą zainteresowani reklamowaniem się, to ja będę tu informować o nowościach, więc tak czy siak warto zaobserwować, do czego serdecznie zapraszam!

Ktoś mi pomoże pisać postać w fanonie

Hejka wszystkim, właśnie zrobiła mój pierwszy wpis na blogu. Moglibyście sprawdzić czy wszystko się wyświetla, a jak tak, dać komentarz? Byłoby mi miło :)

Ej, bo mam rozkmine, a mówicie żeby pytać jak coś więc... jak dodać posta na blogu? xD Bo wchodzę na profil i na zakładkę blog, a tak nie ma ani "utwórz post" ani nic takiego. Sory, ale jestem tu nowa i sie nie ogarniam czasem. Dzięx za zrozumienie.

Hej, jestem tu nowa. Powie mi ktoś czy można tu dać własną postać, czy przydziela się ją do jakiejś kategorii i czy w ogóle można ją tu zrobić? Za wszystkie odpowiedzi dziękuje : D

GDZIE PISAĆ?

Hejka!

Dziś będzie (albo miało być) trochę krócej i bardziej rzeczowo. Otóż postaram się powiedzieć o tym, jak powinno się zorganizować sobie pisanie od strony bardziej technicznej. Odpowiem zatem na pytanie zadane w tytule, czyli gdzie najwygodniej umieszczać swoje twory. I nie chodzi mi tu o publikowanie ich.

Pierwszą rzeczą, najbardziej oczywistą, a co najważniejsze – dostępną dla każdego – jest po prostu papier. Jakiś zeszyt, albo po prostu plik zwykłych kartek, ołówek, długopis, czy co tam kto lubi i wzium. Sama zaczynałam na papierze i choć przyznać trzeba, że w takim pisaniu jest coś wyjątkowego, to w momencie, w którym chcemy nasze historie opublikować w internecie, staje się to nieco niewygodne. Musicie wtedy nie tylko zapisać wszystko ręcznie, ale też potem trzeba to przepisać na komputer. Robicie to więc dwukrotnie, co zabiera Wam dwa razy więcej czasu. Nie mówię, że to jest złe, bo przepisywanie na pewno pomoże przy poprawieniu błędów i ogólnym ulepszeniu całości, jednak czas nie jest dziś czymś, co większość ludzi posiada w nadmiarze. Ponadto jest jeszcze jedna sprawa, na którą też warto zwrócić uwagę – pisanie od razu na komputerze (czy telefonie, jak kto woli) pozwala oszczędzać papier. A drzew mamy coraz mniej, więc myślę, że to dość istotny aspekt.

Kiedy już mamy możliwość pisania od razu na komputerze, nasuwa się problem, jaki program do tego wybrać. I teraz odniosę się do publikowania opowiadań na wiki. Otóż nie ma tu czegoś takiego jak na przykład projekty na Wattpadzie, które sprawiają, że można stworzyć szkic widoczny tylko dla autora, a następnie go opublikować. Gdy coś się zedytuje i nie chce się albo nie można zostawić tego na później, trzeba przejść do publikacji. W związku z tym często spotykałam się z niedokończonymi rozdziałami albo pisaniem jednego rozdziału w kilku edycjach, dlatego że ktoś nie miał czasu napisać i od razu opublikować całości. Albo z sytuacją, kiedy ktoś opublikował uboższą wersję rozdziału, bo poprzedni mu usunęło.

Dlatego zwracam Wam uwagę na pewną rzecz: pisanie opowiadań bezpośrednio na Wiki to nie jest dobry pomysł.

Znacznie lepiej mieć opowiadanie u siebie na komputerze w Wordzie czy jakimś LibreOffice. Wówczas w razie, gdyby Wam stronka, na której publikujecie, coś popsuła, macie wciąż oryginalny rozdział u siebie, a ponadto możecie pisać go w dogodnym dla siebie momencie i na spokojnie sprawdzić, tak żeby móc dać swoim czytelnikom dopracowany, a przede wszystkim cały, skończony rozdział. Moim zdaniem rozdziały publikowane w kawałkach źle się czyta i mnie osobiście coś takiego zniechęca do czytania na bieżąco. Podobnie jest z ciągłym zmienianiem rozdziału już po publikacji – jeśli chodzi o poprawianie błędów, to jestem jak najbardziej na tak, ale musicie wiedzieć, że jak po przeczytaniu rozdziału przez czytelników, zmienicie w nim połowę treści, bo tamta się Wam nie podobała, to zrobicie czytelnikom mętlik w głowie i zmusicie ich do kolejnego czytania tego samego. Ponadto pokażecie w ten sposób, że sami nie wiecie, co chcieliście napisać. Po uprzednim dopracowaniu rozdziału u siebie nie zafundujecie czytelnikom takich niespodzianek i jest większa szansa, że więcej z nich zostanie z Wami na dłużej.

Jeśli chodzi o wybór konkretnego programu, to jest to kwestia indywidualna, zależna od preferencji oraz budżetu, bo taki Word jest płatny, a nie wszyscy dostają dostęp na przykład ze szkoły (choć czasy są takie, że pewnie większość dostała pakiet Office, gdzie jest i Word). Ja osobiście używam Dokumentów Google. Jest to o tyle wygodne, że jest w chmurze, w związku z czym mam do tego dostęp z praktycznie każdego urządzenia i mogę sobie dopisać fragment rozdziału na telefonie, na przykład czekając na autobus. (aczkolwiek znowu czasy takie, że wszyscy raczej w domach…). Ponadto łatwo mi udostępnić dokument z opowiadaniem mojej becie, która może go poprawić, że tak powiem, „na żywo” i nie ma konieczności ciągłego wysyłania do siebie plików. Poza tym jest tam również historia zmian, dzięki której łatwo wrócić do poprzednich wersji pliku (na przykład jeśli przypadkiem sobie część skasujecie, a Ctrl+z nie zadziała). Dobrze jest jednak pamiętać, że technologia bywa zawodna, i warto robić co jakiś czas na wszelki wypadek kopię na swoim komputerze (choćby w notatniku, tam też można). Główną wadą zaś jest to, że trudniej z tego korzystać, gdy nie ma internetu.

Oczywiście wyszło dłużej, niż zakładałam, heh. Przepraszam za to.

Zachęcam do wyrażenia własnego zdania poniżej.

Do następnego!

PS Przypominam, że został tydzień na zgłaszanie prac do konkursu na one-shot!

Hejka!

Witam w drugim wpisie o opkach zawieszonych, ale bardzo ciekawych, które mają potencjał, a z jakiegoś powodu zostały porzucone przez autorów.

Miałam niedawno okazję przeczytać opowiadanie pod tytułem „Tożsamość pana Agreste’a”, autorką którego jest Adelapingwina. Pierwszy jego rozdział przeczytałam, kiedy zostało opublikowane, czyli jeszcze w styczniu 2017 roku. Drugi dopiero teraz, gdy sprawdzam wszystkie blogi. Niestety, na tej drugiej części się kończy.

Przyznam, że wpierw myślałam, sądząc po tytule, że opowiadanie będzie dotyczyło tożsamości Gabriela Agreste’a, ale gdy je przeczytałam na nowo, dotarło do mnie, że panem Agreste’em z tytułu nie jest Gabriel, tylko Adrien. A w każdym razie tak wnioskując po wydarzeniach z tych dwóch części. Opowiadanie bowiem w ogólności opowiada o rozterkach miłosnych Marinette i Adriena, którzy nie znając swoich prawdziwych twarzy, próbują jakoś wyplątać się z tego błędnego koła zauroczeń. Adrien ma w planie poznać Marinette, a potem sprawić, by ta polubiła Czarnego Kota. Ona z kolei, uważając, iż Adrien nie widzi jej uczucia, zastanawia się nad daniem szansy Czarnemu Kotu jako Biedronka.

Brzmi to dość… zwyczajnie jak na opowiadanie z Miraculum, ale to świetny przykład, że nawet znany i popularny schemat może zostać przedstawiony w dobry sposób, który sprawia, że czytanie o tym nie jest nudne, a przyjemne. Poza tym to tylko wrażenie na podstawie pierwszych dwóch rozdziałów, kto wie, co autorka planowała zrobić później.

To, co mnie się najbardziej spodobało w tym opowiadaniu, to styl, w jakim jest napisane, a także oddanie postaci. Ta pierwsza kwestia sprawia, że czyta się to bardzo przyjemnie, a i nieraz uśmiechnęłam się pod nosem. Zdania są ładnie zbudowane, nie brakuje opisów, choć skupiają się ona głównie na rozmyślaniach i uczuciach bohaterów, ale nie ma się wcale wrażenia, że czegoś tam brakuje. W kwestii bohaterów, to są zachowane ich charakterystyczne cechy, ale jednocześnie zostali poprawieni na tyle, że nie są tak irytujący i bez sensu jak w serialu, a takie przedstawienie postaci chyba najbardziej lubię, bo są znośniejsze, a równocześnie to wciąż są one.

Przy tym wszystko tam jest bardzo naturalne, nie wyczuwa się sztuczności, nie ma niepotrzebnego dramatyzmu, mimo że to wciąż opko opierające się na rozterkach miłosnych. Świetny dowód na to, że da się poprowadzić tę relację nieco normalnej i nie potrzeba do tego wielkiego wpadania na siebie, robienia z Chloé pośmiewiska, czy układania Marinette i Adriena w jednym łóżku.

Dlatego właśnie uważam, że to opowiadanie ma potencjał, i z chęcią dowiedziałabym się, co się wydarzy dalej.

A Wy co myślicie? Mieliście okazję przeczytać to opowiadanie?

Zapraszam do dyskusji.

Do następnego!

PS Zapraszam również do wzięcia udziału w konkursie na Mikołajkowy One-shot!

MAŁA PROŚBA

Hejka! To znowu ja!

W zeszłym tygodniu Pogaduch nie było, a i te będą zapewne mało treściwe, ale ostatnio trochę brakuje mi czasu. Mam nadzieję, że wynagrodzi Wam to konkurs, który dzisiaj ogłoszę. Przy okazji zachęcam do wzięcia udziału!

A teraz, jak tytuł sugeruje, chciałabym mieć małą prośbę do wszystkich aktywnych osób, które publikowały, publikują bądź publikować będą coś na swoim blogu na wiki. Wiedzieliście, że wszystkich wpisów na blogach jest ponad tysiąc? Wszystkie je muszę przejrzeć, a jeśli są to opowiadania, to całe przeczytać, aby wstawić odpowiedni szablon. Jak zapewne się domyślacie, to sporo roboty, dlatego każdy, kto uzupełniłby swoje obecne lub przyszłe wpisy w odpowiednie kategorie i szablony, bardzo by mi pomógł. Aby nieco to ułatwić, przygotowałam taką małą rozpiskę, którą możecie znaleźć tutaj.

Starałam się napisać o wszystkim, ale zastanawiam, czy może dla nowych lub mniej obeznanych użytkowników nie trzeba by było opisać tego nieco dokładniej. Poza tym chyba pierwszy raz piszę coś w rodzaju poradnika, więc jeśli są jakieś uwagi lub coś jest niejasne, również byłabym bardzo wdzięczna, gdybyście dali mi znać.

Dziękuję za uwagę, to wszystko na dziś!

(Lecę napisać post o konkursie.)

Do następnego!

INSPIRACJA I WENA

Hejka!

Zgodnie z zapowiedzią dziś w Niezbędniku postaram się powiedzieć o wenie i inspiracji.

Bywa, że te dwa słowa są ze sobą utożsamiane, ale ja osobiście widzę między nimi różnicę. Najogólniej rozumiana wena bowiem to po prostu chęć i zapał do tworzenia. W głowie pojawia się myśl, a dłonie już aż się palą, żeby przenieść ją z wyobraźni do realnego świata. Inspiracja z kolei, choć może być rozumiana jako synonim weny, natchnienie, oznacza również tę rzecz, osobę, ideę, cokolwiek, co sprawia, że mamy chęć do tworzenia. Słowem, używam tu pojęcia „inspiracja” w znaczeniu czegoś, co wywiera wpływ na twórcę i daje mu tę mistyczną wenę i pomysły.

Skąd więc tę inspirację czerpać? Każdy ma coś, przy czym jego umysł pracuje bardziej. Nie wiem, jak to wygląda u innych, więc podam na swoim przykładzie i nie wykluczam, że coś z tych rzeczy, będzie miało odniesienie również do Was.

Pierwszą, i chyba najważniejszą rzeczą, nie tylko w kwestii inspiracji, ale i nauki pisania, jest czytanie. Czegokolwiek chcecie się nauczyć, najpierw patrzycie, jak robią to inni. Nie umiecie zadania z matmy? Patrzycie w Matemaksa, czy coś podobnego, żeby się dowiedzieć, jak ktoś inny poradził sobie z podobnym przykładem. Nie macie pomysłu, co ma się wydarzyć w opku? Przeczytajcie, jak ktoś inny sobie poradził z jakąś kwestią. Ponadto często zdarza się, że nawet jeśli akurat nie chcecie napisać opka, a macie taką trochę twórczą duszę, to gdy czytacie dzieła innych, chęci i pomysły pojawiają się same.

To chyba dobry moment, żeby wspomnieć, że inspiracja dziełami innych to nie bezmyślne kopiowanie. To, że chcecie się zainspirować czyimś dziełem, nie oznacza, że macie je przepisać swoimi słowami albo na siłę wpychać do swojej historii czyjeś motywy. Pierwszy przypadek w ogóle jest plagiatem, który jak wiadomo jest niedozwolony, a drugi może sprawić, że jakiś wątek będzie w danym opowiadaniu wyglądał po prostu sztucznie. „Pożyczanie” pojedynczych motywów nie jest jeszcze takie straszne, jeśli tylko robi się to z głową i wpierw dokładnie przemyśli, jak to dopasować do swojej historii czy postaci i swojego stylu. Jak się to zrobi poprawnie, nie na przysłowiowego chama, to wykorzystywanie niektórych motywów nadaje ciekawych smaczków dla „wtajemniczonych”, a czasem człowiek się nawet nie zorientuje, że jakiś pomysł został zaczerpnięty skądś indziej. Inspiracja, według mnie, sprowadza się do tego, żeby daną rzecz przerobić na swoją.

Wydaje mi się, że pozostałe rzeczy nie wymagają aż takiego wyjaśnienia, więc resztę po prostu wymienię.

Oglądanie filmów/kreskówek/seriali. Rzecz się tu ma analogicznie do książek. Dla mnie często motywacją jest wyobrażanie sobie moich dzieł jako filmu czy bajki. Od razu chce mi się pisać.

Słuchanie muzyki. Muzyka uwalnia emocje, które są przy pisaniu bardzo ważne. Ponadto w piosenkach kryje się bardzo wiele historii. Czasem pojedynczy wers sprawia, że jestem w stanie stworzyć całą historię. Do tego polecam dołączyć spacery, ale one same w sobie też są bardzo dobre. W ruchu, na świeżym powietrzu, bardzo dobrze się myśli.

No i jako ostatni przykład, żeby nie przedłużać, podam zwracanie większej uwagi na otoczenie. Wbrew pozorom wiele sytuacji z naszego życia można przenieść w wymyślony świat. Trzeba pamiętać oczywiście, żeby robić to z głową, ale ten sposób jest dobry na takie małe, zwykłe rzeczy. Wokół nas jest bardzo wiele takich małych rzeczy, które sprawiają, że rzeczywistość wokół nas jest właśnie taka, jaka jest. Wiele na pozór nieistotnych szczegółów zaczerpniętych z otoczenia może ubarwić Wasze wymyślone uniwersum i sprawić, że będzie ono realniejsze.

Jestem tylko amatorką i wielu rzeczy nie wiem, ale pisanie jest moją pasją i mogłabym o tym mówić godzinami. Nie chciałabym jednak, żeby te notki odstraszały swoją długością, dlatego niektóre rzeczy są zaledwie wspomniane. Jeśli więc macie jakieś uwagi, chcielibyście o czymś poczytać więcej, to dajcie znać. (a może po prostu powinnam zrobić o tym całego bloga, w którym bym się rozpisywała, a w Niezbędniku dawała tylko streszczenie danego wpisu? Hmm…)

A Wy macie coś, co Was inspiruje i napawa weną i motywacją? Zapraszam do dzielenia się opiniami.

Do następnego!

Hejka!

W dzisiejszych Pogaduchach chciałabym Wam znowu przedstawić jakieś opka, które otrzymały ordery. Jako że są to one-shoty, to będą dwa, a w dodatku są to prace tej samej autorki, a mianowicie PinkieStyle.

One shoty noszą tytuły „Ogień miłości” oraz „Double Trouble Love”. Oba otrzymały ten sam zestaw orderów.

Order Pani Bustier za poprawność ortograficzną, interpunkcyjną i stylistyczną.

Order Królowej Stylu, bo oba one-shoty czyta się bardzo przyjemnie i nie brakuje tam tak ważnych w opowiadaniach opisów.

Order Marca zaś za ciekawy pomysł.

„Ogień miłości” zaczyna się u Adriena, który znudzony nauką nagle zauważa atak superzłoczyńcy lisa, który kradnie, co popadnie, i chowa to w swoim… ogonie. Całość przedstawia ciekawą walkę z ofiarą akumy i zgrabnie wplata w nią uczucia, jakie łączą Biedronkę i Czarnego Kota, by na koniec doprowadzić do ciekawej kulminacji. Przyjemna historia, zarówno dla fanów walk, jak i romansów. Poza tym w opowiadaniu pojawiają się fanowskie postacie takie jak Pann oraz Séraphine, więc jeśli ktoś je lubi, to również powinien zajrzeć. Przy okazji tytuł ciekawie nawiązuje do fabuły, ale o tym już musicie przekonać się sami, bo nie chciałabym spojlerować.

„Double Trouble Love” w przeciwieństwie do bardziej przygodowego „Ognia miłości” jest nieco spokojniejsze i opowiada o (nie)zwykłym dniu Séraphine, która wraz z Pann ma pomóc przygotować się Marinette do jej pierwszej, walentynkowej, randki z Adrienem. Jej plany jednak nieco ulegają zmianie, gdy Pann zmienia spotkanie Adriena i Marinette w podwójną randkę, gdzie drugą parą mają być… Séraphine i Nathaniel. Atmosfera tej randki jest naprawdę przyjemna i ciepła. Przy czytaniu tego opowiadania na twarz wkrada się mimowolny uśmiech. Lekkie, urocze i dobrze napisane. Czego chcieć więcej?

Także dziś to by było na tyle. Serdecznie Was zapraszam do zapoznania się z tymi opowiadaniami, jeśli jeszcze nie mieliście okazji i wyrażenia opinii na ich temat. W szczególności, czy według Was słusznie otrzymały ordery.

To do następnego!

PS Czas zgłaszania prac na konkurs na Halloweenową postać został przedłużony do jutra (25 października). Jeśli ktoś jeszcze ma chęć, ma jeszcze trochę czasu, żeby się zgłosić!

O PODOBNYCH POMYSŁACH NA OPKA

Hejka!

Jak wiecie, czytam sobie po kolei wszystkie opka i zauważam pewne motywy i pomysły, które w bardzo wielu z nich się powtórzyły. Ponadto pomyślałam, że to temat całkiem nieźle nawiązujący do ostatniego wpisu.

Może mieliście okazję odczuć to na własnej skórze, ale bywa tak, że wpada Wam do głowy to samo, co innej osobie. I to nie jest nic złego. Zwłaszcza w tych w pierwszych opkach wiele rzeczy jest podobnych, czasem tak bardzo, że aż trudno stwierdzić, czy to tylko przypadek. W każdym razie być może wówczas nie było to jeszcze aż tak rażące, bo fanon dopiero startował, jednak naprawdę, jak się to tak czyta hurtowo, ma się wrażenie, że czyta się w kółko to samo opko, z kilkoma jedynie różnicami. Dlatego też przedstawię Wam kilka powtarzających się pomysłów, które często spotykałam.

• Opko zaczynające się od Marinette, która ma wstać do szkoły i oczywiście jest lub zaraz będzie spóźniona. Swego czasu niemal każde opko zaczynało się od takiej sceny, która w praktycznie wszystkich przypadkach wyglądała tak samo. Nie mówię, że to coś złego, bo sama zaczęłam w ten sposób moje pierwsze opowiadanie, ale chciałoby Wam się czytać dziesiąte opowiadanie z rzędu, które się tak zaczyna? Jeśli tak, to zapraszam na blogi, bo jest tam tego mnóstwo. (Btw, temat rozpoczynania opek zamierzam poruszyć w jednej z części Niezbędnika Opkopisarza, więc zapraszam do śledzenia).

• Wpadanie na siebie. W prawie każdym opku Marinette musi wpaść na Adriena, potem unieść głowę i „napotkać piękne zielone oczy”. Jeszcze nie gryzie to tak bardzo, jak pojawi się raz, ale są opowiadania, w których wpadają na siebie co chwilę. Bo przecież zakochani nie mogą się spotkać przypadkiem w mniej romantyczny sposób, prawda?

• Przedstawienie, w którym Marinette i Adrien mają grać główne role, a postacie, które grają, oczywiście muszą się na końcu pocałować. Pojawia się często, aczkolwiek chyba nie mogę winić autorów, skoro prawie taki sam motyw, tylko z kręceniem filmu, pojawił się w samym serialu…

• Wspólne nocowanie naszego DreamTeamu, czyli Marinette, Adriena, Nino i Alyi. Żeby tego było mało, Marinette i Adrien oczywiście zasypiają, a Alya i Nino układają ich tak, żeby spali razem. Potem rano się budzą i ma być romantycznie, pocałunek, czy coś, bo takiej chwili nie wolno zmarnować, ale oczywiście do pokoju wparowują Nino z Alyą i nici z pocałunku. Sam motyw wydaje mi się strasznie nienaturalny, chyba że to ja żyję w jakimś dziwnym środowisku, w którym normalnie ludzie tak nie robią. A poza tym zaczęłam mieć dość, jak to samo wydarzyło się w trzecim opku z rzędu.

• Plagg i ser. Akurat trudno tu winić autorów, bo w samym serialu nasze małe czarne kwami ma bzika na punkcie camemberta, jednak rzecz w tym, że to nie jest jedyna jego cecha. Owszem, wspomina o serze często, tylko że gdy jest przedstawiany w opkach, to zwykle zdarza się, że jego jedyną cechą charakteru (o ile można tak to nazwać) jest lubienie sera. W każdej jego wypowiedzi musi się on pojawić, a sam Plagg w każdej scenie, w jakiej się go pokazuje, musi akurat jeść ser albo chcieć jeść ser. Owszem, on kocha ten ser, ale takie przedstawianie go w mojej opinii bardzo spłyca jego postać.

Uff! Nie chcę przeciągać, więc za razie te pięć punktów tu zostawię, ale na pewno znajdzie się jeszcze kilka. Jeśli więc bylibyście zainteresowani, dajcie znać! A może sami spotkaliście się z jakimiś pomysłami, które pojawiają w opkach często albo nawet zbyt często? Zapraszam do podzielenia się opiniami w komentarzu.

Do następnego!

PS Pamiętajcie, że macie jeszcze tydzień na zgłoszenie swojej postaci do Halloweenowego konkursu na OC. Zapraszam do wzięcia udziału!